อย่างที่รู้กัน เดือนนี้ งานวิ่งชนกันเต็มไปหมด
อย่าหลงไปงานตามแรงกระตุ้นที่ไม่เหมาะสม เช่น เพื่อนชวน เหรียญสวย หรือ
มีโอกาสติดอันดับ ฯลฯ แต่เราควรจะไปงานวิ่งด้วยเหตุผลว่าตัวเองมีการซ้อมถึง(ระดับ)
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาราธอน ต้องซ้อมให้ถึง อย่าดันทุรังไปวิ่งทั้งๆที่ทำการบ้านมาน้อย
อันงานวิ่งนี้ เขาไม่ได้จัดให้เราวิ่งกันทุกคน แต่จัดให้เฉพาะรายที่พร้อมเท่านั้น
ที่แต่ละคนพร้อมไม่เท่ากัน
เปรียบเสมือน งานชุมนุมเชลล์ชวนชิม หรือรวมร้านเปิบพิศดาร มารวมกันจัดงานประชันกัน มากันหลายร้อยร้าน ไม่ได้หมายความว่า ให้กินหมดทุกร้าน
เขาให้เราเลือกกินที่ถนัด ที่ชอบ หรือที่มีตังค์จ่าย รวมเรียกว่า “พร้อม”
ขืนไปกินมันทุกร้าน ท้องแตกตาย คนจะหาว่าตะกละ ไม่น่าสงสารเลย
สนามวิ่งเหมือนกัน มักจะชุกชุมในประมาณใกล้ๆวันพ่อ (5 ธ.ค.)
ใครที่ไหนก็แห่มาจัดกันวันนี้มาก เป็นอย่างนี้มาหลายปีแล้ว
และก็คงจะเป็นเช่นนี้ต่อไป
เชื่อว่านักวิ่งหลายคนทราบดีแล้วถึงโทษของการวิ่งมากเกินไป
เป็นโทษทุกข์ภัยอย่างไรบ้าง น่าสงสารผู้จัดที่อาจเงินค่าสมัครเข้าน้อย
ไม่ได้ยอดตามเป้าหมาย อันนี้ก็ไม่มีใครช่วยอะไรได้ แม้อยากจะช่วยก็ตาม
นักวิ่งจำต้องเอาตัวให้รอดจากการจัดสนามวิ่งมากเกินไปราวกับ
พายุบุแคม
ส่วนนักวิ่งก็ต้องระวังอย่าให้เจ็บเป็นประการสำคัญ
ตัวเองมีระดับความเหนียวแน่นเท่าไร ตัวเองต้องรู้ตัวเองดีที่สุด
ไม่มีสูตรสำเร็จว่า คนเราสามารถแข่งติดกันได้กี่สัปดาห์
การแตกดับของร่างกายไม่เท่ากัน
ผมเชื่อว่าสัญญาณเตือนจากร่างกายแต่ละคนยังมีความเชื่อได้มากกว่าคำแนะนำมหัศจรรย์ใดๆ
เพื่อที่ว่าพวกเราจะผ่านพ้นปีใหม่ไปอย่าง “ไม่บาดเจ็บ(จากวิ่ง)” ครับ
โชคดี