พวกเราจำ นาง ซาร่า เพ-ลินได้ไหม คนสวยๆน่ะ
เคยสมัครเป็นตัวแทนพรรครีพับริกันเข้าชิงตำแหน่ง
รองประธานาธิบดีสหรัฐ แต่สอบตก
เธอเป็นนักวิ่งด้วยนะ
ต่อไปนี้เป็นเรื่องของเธอที่เกี่ยวกับการวิ่ง
นักวิ่งชื่อ นางซาร่า เพ-ลิน
ถอดความโดย กฤตย์ ทองคง[/color]
อาชีพ : ผู้ว่าการรัฐอะแลสก้า
อายุ : 45 ปี
ที่อยู่ : Wasilla of Alaska U.S.A.
พื้นเพดั้งเดิม
นางซาร่า เพ-ลิน (Sarah Palin) เติบโตมากับครอบครัวนักวิ่ง บิดาและมารดาของเธอเป็นนักวิ่งทั้งคู่
พ่อเป็นโค้ชวิ่งที่นำพาเด็กๆในละแวกบ้านไปงานวิ่งฟันรันบ่อยๆใน Anchorage เมืองหลวงอะแลสก้า
รัฐที่เธออยู่ และเด็กหญิงเพ-ลินเธอก็ได้ไปด้วยเสมอ
ครอบครัวนักวิ่ง
ทั้งพ่อและแม่เธอชอบลงแข่งขันระยะมาราธอน และยังมีน้องสาวเธออีกคนหนึ่งที่นิยมเป็นขามาราธอนอีกด้วย พ่อมีฝีเท้าค่อนข้างดี เพราะเคยลงสนามบอสตัน-มาราธอนถึง 2-3 ครั้ง (เป็นสนามที่ต้องมีควอลิฟายด์ ผู้สมัครที่วิ่งช้าสมัครไม่ได้) ส่วนแม่ยังเป็นแชมป์ประจำรุ่น ไม่เพียงแต่เป็นแชมป์เฉพาะสนามใกล้บ้านเท่านั้น แต่สนามใหญ่ๆที่ไกลบ้านออกไป แม่ก็ยังได้รางวัลเป็นประจำ
พ่อแม่เป็นตัวอย่างแห่งนิสัยการออกกำลังกาย
นาง เพ-ลิน กล่าวว่า เธอยังวิ่งไม่เก่งเท่าพ่อ , แม่และน้องสาวของเธอเลย แต่นางก็รู้สึกสำนึกในบุญคุณของพ่อและแม่อยู่เสมอที่ทั้งคู่เป็นตัวอย่างนำพาครอบครัวของเราให้กลายเป็นครอบครัวที่ชูประเด็นรักสุขภาพ ด้วยการเป็นตัวอย่างแก่ลูกๆตลอดหลายสิบปีที่เติบโตมา “ผลลัพธ์ที่ดีตามมาจากนิสัยรักการวิ่งก็คือ ทำให้พวกเรามีนิสัยกระฉับกระเฉงในด้านต่างๆ และมีวินัยในชีวิตประจำวันตามไปด้วย”
ฝีเท้า นาง เพ-ลิน
แต่ แม้นางเพ-ลินจะออกตัวว่าเธอยังวิ่งสู้พ่อกับแม่เธอไม่ได้ แต่ถ้าดูจากสถิติฝีเท้าเธอ ถ้าหากว่าเธอมีโอกาสมาสนามวิ่งในประเทศไทย เธอก็จะมีโอกาสได้รางวัลสูงมาก เพราะเธอจะต้องเขียนใบสมัครในรุ่นอายุ 45-49 ปีหญิง และมีความสามารถวิ่งมาราธอนต่ำกว่า 4 ชั่วโมง!!
การติดวิ่งเป็นนิสัย
นางเพ-ลิน กล่าวว่า เธอต้องวิ่งทุกวันเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่เว้นแม้แต่วันที่รู้สึกแย่ๆ เพราะไม่ว่าจะแย่ขนาดไหนก็ตาม มันจะเสร็จการวิ่งลงด้วยความรู้สึกว่า “เน่า” น้อยลงกว่าเดิมเสมอ เหงื่อออกเป็นกิจวัตรที่เธอเคยชินมาแต่เล็กๆ เธอเคยรู้สึกอึดอัดคับข้องใจมาก คราวที่สตาฟทำงานช่วยหาเสียงของนายแมคเคนจัดตารางปราศรัยแน่นเอียด จนทำให้เธอพลาดวิ่งไปหลายวัน ก่อนการเลือกตั้ง
แทบจะทุกครั้งที่ Todd (สามี) ปรากฏกายร่วมกับนางเพ-ลินในการหาเสียงตามที่ต่างๆ นักวิ่งท้องถิ่นแดนที่เธอไปปราศรัยก็มักจะมีโอกาสพบเธอกับ Todd ออกวิ่งตามสวนสาธารณะท้องถิ่นเสมอๆ เธอกล่าวว่า เป็นโอกาสที่ดีที่ทำให้เธอได้ไปวิ่งในต่างแดนหลากหลาย ที่เป็นโอกาสของนักวิ่งธรรมดามีไม่มากนัก ไม่จำเพาะแต่ในบ้านตัวเอง เช่นในไร่ของนายแมคเคนที่ร้อนมาก (แอริสโซน่า) มีเนินเขามากมาย แบบที่บ้านของเธอที่อะแลสก้า ไม่มี
เพ-ลิน มีนิสัยวิ่งตามลำพัง ไม่ชอบวิ่งกับคนอื่น และไม่ชอบสนทนาขณะวิ่งด้วย เธอกล่าวว่า ณ โมงยามของการวิ่ง จะเป็นโอกาสอันดีที่ทำให้เธอได้ไตร่ตรองปัญหาทุกปัญหา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในที่ว่าการอะแลสก้า ไปจนถึงการติดต่อกับทำเนียบขาว ที่ยังจัดการไม่ตก แต่แม้ตัวเองจะนิยมวิ่งโดยลำพัง แต่ในช่วงการหาเสียงเลือกตั้งรองประธานาธิบดี มีความจำเป็นต้องวิ่งอยู่ภายในสายตาของหน่วยรักษาความปลอดภัยของกลุ่ม Secret Service ที่เบียดเสียดกันอยู่ในรถกอล์ฟขนาดเล็กตามประกบนางเพ-ลินตลอดเวลา ที่สร้างความรู้สึกถูกกดดันให้กับการฝึกซ้อมด้วย แต่เธอจำต้องทำตามคำแนะนำเพราะมีความจำเป็น
การวิ่งที่บ้านเธอที่อะแลสก้า เป็นอย่างไรบ้าง
เธอเล่าว่า มักเป็นการวิ่งตอนกลางคืน ราว 4-5 ทุ่ม (ตะวันไม่ตกดินในฤดูร้อนที่นั่น) แม้จะหนาวมาก แต่ความสวยงามแห่งภูมิประเทศของอะแลสก้าที่ขึ้นชื่อไปทั่วโลกทำให้นักวิ่งท้องถิ่น และตัวเธอใช้โอกาสที่ได้เปรียบในการอยู่ที่นี่ ออกวิ่งชื่นชมภูมิทัศน์รอบตัว ด้วยการใส่เสื้อผ้าสำหรับนักวิ่งฤดูหนาวเฉพาะ ซึ่งที่นั่นจะมีขาย ใส่ถุงเท้า 2 ชั้น และรองเท้าชนิดหนามากๆ เสื้อแขนยาว กางเกงขายาวที่ให้ความอบอุ่นชนิดพิเศษ และ Duct Tape ปิดส่วนเนื้อร่างกายที่โผล่พ้นจากเสื้อผ้ามิให้เนื้อถูกความเย็นจัดกัดกิน
ทำเลที่เธอวิ่ง
เส้นทางที่เธอออกวิ่งเป็นประจำ คือเส้นทางเลียบธารน้ำแข็ง Mendenhall Gracier กับชายหาด Cook ซึ่งบริเวณนั้นเป็นส่วนที่ทำให้เห็นยอดแมคคินเลย์ ยอดเขาที่สูงที่สุดในอเมริกาเหนือสูงเด่นอย่างสวยงามมาก คู่กับภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่บางลูกในระยะที่ไกลออกไป ส่วนในทะเล เป็นบางโอกาสที่โชคดีจะได้เห็นปลาวาฬโผล่ขึ้นมาเป็นระยะๆ นับเป็นดินแดนสวรรค์บนพื้นพิภพจริงๆ กับการได้ไปเปรียบเทียบวิ่งในดินแดนอื่นๆ ทำให้เธอประจักษ์ว่า เธอได้อยู่ในสถานที่ที่วิ่งเป็นประจำพิเศษสุด
การวิ่งคนเดียว
เรื่องการชอบวิ่งคนเดียว นางเพ-ลิน กล่าวว่า อาจมาจากเพราะไม่ชอบคุยเวลาวิ่งนั่นเอง การวิ่งเป็นช่วงเวลาที่ใช้ครุ่นคิดเรื่องส่วนตัวที่วิเศษสุดมากๆ แม้ในสนามแข่ง เพื่อนๆวิ่งที่เข้าใจเธอจะสนทนาด้วยในซองก่อนสตาร์ท และหลังเส้นชัยเท่านั้น แต่ระหว่างทางเราจะต่างคนต่างวิ่ง
อีกประการหนึ่ง การที่เธอล้างเครื่องสำอางออกหมดเมื่อก่อน และตลบผมลงมาให้รัดกุมง่ายต่อการวิ่ง ทำให้มีคนจำหน้าไม่ได้ จึงมีคนมาทักด้วยไม่มากนัก แม้การวิ่งคู่ไปกับเหล่า Secreat Service ที่เป็นนักวิ่ง แม้จะปลอดภัย แต่ก็สร้างความอุ่นใจให้เธอไม่เทียบเท่าการได้วิ่งไปกับลูกชาย Track (ตั้งชื่อลูกว่า Track แปลว่าลู่วิ่ง) หรือไม่ก็ Track ขับรถตามเวลาซ้อมคอยส่งน้ำให้แม่เป็นระยะๆ และให้กำลังใจแม่ด้วยการเขียนกระดาษเล็กๆแปะติดขวดมาเสมอตอนส่งน้ำว่า “รักแม่” บ้าง “แม่สู้สู้” บ้าง
อุปสรรคที่เคยพบระหว่างทางวิ่ง
เคยเจอหมีแม่ลูกอ่อนกับลูกมันอีก 3 ตัวเดินเพ่นพ่านอยู่หลังต้นไม้ข้างทำเนียบผู้ว่า ทางที่เธอต้องวิ่งผ่านในเส้นทาง Wasilla – Anchorage แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไร ส่วนกวาง Moose เจอเป็นประจำ (สหรัฐอเมริกาและรัฐอะแลสก้ามีกฎหมายพิทักษ์สัตว์ป่าและสิ่งแวดล้อมที่เคร่งครัด ทำให้ชีวิตสัตว์ป่าอุดมสมบูรณ์)
รองเท้าวิ่ง
เดี๋ยวนี้ใช้ แอสิคส์ตามเพื่อนแนะนำ แต่เดิมเป็นแฟนประจำไนกี้ แต่ใช้รุ่นไหน จำไม่ได้ ไม่ได้จำ แต่ใช้แล้วรู้สึกว่าวิ่งดี
เคยได้มีโอกาสวิ่งกับผู้มีชื่อเสียงหรือนักการเมืองด้วยกันหรือไม่
ไม่เลย… เพราะจะแอบลงวิ่งไปคนเดียวเสมอก่อนที่ทุกคนจะรู้และชวน ในสถานที่ต่างๆเมื่อมีโอกาสอำนวย ไม่ว่าจะอยู่ในส่วนไหนของโลก แต่ถ้าจะมีใครสักคนมาชวน จะปฏิเสธ
พ่อและแม่ได้สอนอะไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องวิ่ง
นางเพ-ลินกล่าวว่า ท่านได้ปลูกฝังวินัยและการจัดตั้งเป้าหมาย อันที่จริงในทุกกิจกรรมทีเดียว ที่พ่อกับแม่ก็ใช้หลักการนี้กำกับตัวเองเสมอมา เพราะอย่างนี้เองที่พ่อถึงได้บอสตันควอลิฟายด์ และผลของการอบรมที่มีต่อเธอนี้ เอื้อให้เธอเติบโตในถนนสายการเมืองที่โดดเด่นในปัจจุบันด้วย พ่อแม่สอนให้พวกลูกๆแจ่มชัดในเป้าหมายที่ตนเองปรารถนา และหมั่นเพียรฝึกฝนเพื่อการนั้น รวมไปถึงความอดทนต่อการแข่งขันที่ยังไม่สิ้นสุด พ่อแนะนำว่าท่ามกลางความเหนื่อยและท้อถอยอย่างที่สุด ให้ลูกนึกถึงเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้ว่าเราเคยมุ่งมาดปรารถนาอะไร ซึ่งแน่นอนว่าเป้าหมายนั้นๆจะไม่มีวันมาถึงมือเราอย่างง่ายๆ เมื่อปฏิบัติอย่างที่พ่อแนะมา ทำให้ฉันสามารถยืนอยู่กับความทรมานนั้นต่อไปได้อีกโดยไม่ล้มเลิก
พ่อให้ความรู้และแรงบันดาลใจที่ให้เราดำดิ่งลงสู่ความแข็งแกร่งภายในตนเอง ที่มันจะแสดงประโยชน์กับเราให้ประจักษ์ต่อเมื่อหลักกิโลเมตรที่ 35 ของมาราธอน และมันได้รับการพิสูจน์อีกครั้งว่า ยิ่งมีค่ามหาศาลเมื่อฉันอยู่ในการหาสียงเป็นผู้แทนพรรคเข้าชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีกับนายแมคเคน
การวิ่งได้สอนอะไรเกี่ยวกับการเมืองบ้าง
เช่นเดียวกับการวิ่งที่สอนฉันเรื่อง “ชีวิต” เราต้องมีวินัยและความแน่วแน่ ที่เริ่มจากมีเป้าหมายให้ชัดเจนเสียก่อน และอย่าเพิ่งสร้างข้อแม้อย่างโน้นอย่างนี้ให้มาก เพราะมันย่อมต้องเป็นเรื่องของการฝึกฝนเรียนรู้ที่ใครๆทุกคนก็ต้องเจอปัญหานั้นๆเหมือนกัน ซึ่งไม่มีใครที่ชอบเสียงบ่นอีกด้วย
การเมืองก็เหมือนกับการวิ่งที่ บ่อยครั้งและหลายๆช่วงที่มีสภาพที่ไม่น่าพึงใจ และเหนื่อยหน่ายชวนหมดแรง แต่เมื่อเราตระหนักว่าการวิ่งทั้งหมดมันดีต่อเรา เราจึงยังวิ่งอยู่แม้จะเหนื่อย การเมืองก็เป็นแบบนั้น เราจึงยังอยู่กับมัน และดิฉันเชื่อว่า หากคุณเรียนรู้ที่จะอยู่กับการเมืองหรืออะไรก็ตามนานอย่างพอเพียง และพบว่ามันเป็นเรื่องที่มีความสำคัญ เราจะต้องเข้าไปจัดการ เราจะผ่านมันไปให้ได้ ด้วยทัศนคติที่ถูกต้อง
จาก I’m a Runner : Sarah Palin
By Dan Simmons
R.W. aug 2009
25 กรกฎาคม 2552