การซ้อมที่ไม่ต่อเนื่องเป็นสิ่งบั่นทอนผลการฝึกที่น่าจะออกมาดีได้ไม่ดี
โดยปกติ ผู้ที่ขึ้นเวรเป็นกะอย่างนี้ คงต้องวิ่งทันทีที่มีโอกาส จะมีข้อจำกัดโน่นมากนี่มากไม่ได้ ร้อนไป หนาวไป ฝนไป มืดไป Just a little bit to something ใครเป็นอย่างนี้ต้องเปลี่ยนแปลง
นักวิ่งบางราย ทำตัวเป็นลูกแหง่ วิ่งคนเดียวไม่ได้ ต้องวิ่งกับเพื่อน เพื่อนไม่มาตัวเองก็ไม่ซ้อม อย่างนี้ก็ให้รอไปเถอะ นักวิ่งบางคนพอเงยหน้าเห็นเมฆตั้งเค้า ก็แจ้นรีบกลับบ้าน กลัวเปียก บางคนเย็นมากหน่อยก็ไม่อยากซ้อม บอกเดี๋ยวมืดแล้ว ถ้าตัวเองมีเวลามากก็ช่างเถิด แต่บางคนเวลาก็ไม่มียังมีท่วงเหลือเกิน ก็คงลำบาก
กล่าวเฉพาะ จขกท. คุณออกเวรเวลาไหนของวัน เอาเลย ไม่ว่าจะเที่ยงแดดแจ๋ หรือดึกดื่นห้าทุ่ม ก็ต้องเอา ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับเป้าหมายการวิ่งคุณเอาจริงเอาจังแค่ไหน ฟังคำถามแล้วเชื่อว่าคุณต้องการพัฒนา และเอาจริง
อย่างคุณต้องวิ่งตากฝน อย่าให้ฝนมาเป็นตัวเพิ่มอุปสรรค แค่ไม่มีฝน ก็มีเรื่องต้องหลบชิ่งมากพอแล้ว ยังมาเป็นเรื่องฝนอีก ก็ไม่ต้องวิ่งกันพอดี ซื้อรองเท้าวิ่งไว้สับเปลี่ยนเวลาเปียก ควรมีมากกว่า 3 คู่ขึ้นไป ไหนๆวิ่งแล้วก็ต้องอาบน้ำ ต้องสระผม ต้องซักชุดวิ่ง ไม่เห็นว่ามีอะไรจะต้องถนอมจากเปียกฝนเลย จะเปียกก็ให้มันเปียกไป
ประเด็นอยู่ที่ ฝึกเสร็จ อย่าตัวเปียกอยู่นาน กลับบ้านรีบอาบน้ำสระผม ไดร์เป่าให้แห้งใส่เสื้อยืดทำตัวให้อุ่น
พยายามวิ่งคนเดียวให้ได้ แม้วันที่เพื่อนมา ก็อย่าไปวิ่งกับเขา เอาไว้คุยกันนอกรอบ ตอนนี้ฝึกที่จะวิ่งคนเดียว กับแค่การวิ่งเพียงลำพังยังต้องถึงกับฝึกกันเชียวหรือ ใช่ครับ ทุกอย่างจะจัดการได้ดีด้วยการฝึกแทบทั้งสิ้น
และเนื่องจากการซ้อมที่อาจสม่ำเสมอ แต่กำหนดเวลาไม่ได้ คุณต้องวางแผนตั้งแต่มื้ออาหารไปเลยทีเดียว ว่าพรุ่งนี้จะฝึกอะไร พรุ่งนี้จะวางมื้ออาหารไว้ตรงไหน วางการฝึกไว้ตรงไหน ต้องให้ห่างกัน
อนึ่งวันซ้อมไม่ได้เหมือนกัน บางวันซ้อมหนัก บาง
วันซ้อมเบา ซึ่งการซ้อมเบาเป็นการซ้อมที่ไม่นานนัก อาจจับแทรกระหว่างได้ไม่ยาก แต่กับการฝึกที่สำคัญ Key Workout ต้องอุทิศ มีอะไร ตัดไปไปทำทีหลังได้ ตัดไป อะไรให้คนอื่นทำแทน เหล่านี้เป็นเรื่องที่ต้องคำนึงไม่น้อยไหกว่าตัวแผนฝึกทีเดียว